“Ο Θεός δίνει το σύνθημα της μάχης κι ορμώ κι εγώ στην έφοδο τρέμοντας. Είτε παραπομείνω λιποτάχτης είτε πολεμήσω γενναία, πάντα θα πέσω στη μάχη. Μα τη μια φορά ο θάνατος μου είναι στείρος. Μαζί με το κορμί μου χάνεται, σκορπίζεται στον άνεμο κι η ψυχή μου. Την άλλη, κατεβαίνω στη γης, σαν τον καρπό, γιομάτος σπόρο. Κι η πνοή μου, παρατώντας το κορμί μου να σαπίζει, οργανώνει νέα κορμιά και συνεχίζει τη μάχη.”

“Πολέμα από τα πράματα, πολέμα από τη σάρκα, από την πείνα, από το φόβο, πολέμα από την αρετή κι από την αμαρτία να δημιουργήσεις Θεό.”
Τα παραπάνω κείμενα είναι από την Ασκητική του Καζαντζάκη. ( Salvatores Dei)

Τα διάλεξα γιατί αποτυπώνουν την ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της.

Στις μάχες της ζωής μας είναι επιλογή αν θα είμαστε δειλοί η γενναίοι. Δεν χρειάζεται να ρωτάμε αν θα νικήσουμε ή θα νικηθούμε. Πολεμάμε.

Ως δειλός θα πεθαίνεις κάθε μέρα. Ο φόβος θα σε βρίσκει παντού. Την ημέρα, την νύχτα, στο δρόμο, στο καταφύγιο σου. Η ασχήμια θα περάσει στο περιβάλλον σου, στη δουλειά σου,στην οικογένειά σου.

Ως γενναίος, αν πεθάνεις, θα είναι για μια φορά. Αν επιζήσεις ,θα είσαι γεμάτος φως. Αν πεθάνεις, θα φωτίζεις τους άλλους γύρω σου.

Διάλεξα αυτό το απόσπασμα, γιατί πιστεύω πως είναι η αξία της Ζωής , της Θέλησης και του Θανάτου.

Διάλεξα αυτό το απόσπασμα ,γιατί θεωρώ πως αν βάλουμε μέσα μας ένα μικρό κομμάτι της σκέψης του μεγαλύτερου Έλληνα φιλοσόφου, το προσαρμόσουμε στη σκέψη μας, στη ζωή μας ,στη δουλειά μας , τότε όλοι αυτοί που έχουν το προσωνύμιο του Εκφοβιστή απλά θα φαντάζουν μικροί, δειλοί και στείροι.