Ήταν ο Francois Truffaut που είπε ότι δεν είναι δυνατόν να γυριστεί μια αντι-πολεμική ταινία, γιατί σε όλες τις πολεμικές ταινίες, η δράση άλλα και η αίσθηση της περιπέτειας κάνει την μάχη να μοιάζει διασκέδαση
Παρομοίως, είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσεις μια καμπάνια, ενάντια στον εργασιακό εκφοβισμό γιατί σχεδόν σε όλα τα σχετικά άρθρα, φόρουμ και μπλογκ, η προσέγγιση γίνεται σε θεωρητικό πλαίσιο, και οι λύσεις που προτείνονται, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο εργασιακός εκφοβισμός μοιάζει ότι δεν έχει αντίδοτο.
Αν όμως η μάχη δίνεται μέσα στο πεδίο, μέσα από τα μάτια του στρατιώτη, τότε ο εργασιακός εκφοβισμός δεν είναι ένα ακόμη σημείο των καιρών ούτε αποτελεί επιστημονική μελέτη.
Η λύση στο πρόβλημα του εργασιακού εκφοβισμού δεν είναι φαντασία, ούτε μύθος, ούτε μεταφορά, ούτε μήνυμα. Προέρχεται από την μνήμη, την ανάμνηση του γεγονότος , όπως αυτό βιώθηκε σε πραγματικό χρόνο από εσένα και αν θέλεις πραγματικά να το αντιμετωπίσεις.
Οι τακτικές που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του εργασιακού εκφοβισμού πρέπει να υιοθετούν ένα στιλ που ορμούν μετωπικά στα πραγματικά περιστατικά και να μην βασίζονται στην θεώρηση των πραγμάτων.
Για εμάς, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πλοκή που να μας κατευθύνει από το ένα σημείο στο άλλο, αντίθετα όπως οι χαρακτήρες, είμαστε ευέλικτοι.
Όλα μπορεί να συμβούν, συνήθως χωρίς κάποια προειδοποίηση. Ο καμβάς των διαφορετικών χαρακτήρων μπορεί να περιλαμβάνει, από τον «βετεράνο» προϊστάμενο, τον «επιβιώσαντα» από πολλά χτυπήματα, όπου οι υφιστάμενοί του πιστεύουν ότι δεν μπορεί να απολυθεί ποτέ, από έναν άλλο καλό μάνατζερ, ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από την δική του πραγματικότητα χρησιμοποιώντας τον εργασιακό εκφοβισμό ως εργαλείο, από ένα φοβισμένο παιδί, που έχει γίνει επικίνδυνο γιατί με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό του.
Μερικοί εκφοβιστές έχουν χάσει πια τον προσανατολισμό τους, βασανίζοντας σχεδόν όλους τους άλλους με την πιο μικρή δικαιολογία. Άλλοι εξ αυτών έχουν διατηρήσει κάποιο μέτρο ηθικής και εκεί πιστεύεται ότι τα πράγματα είναι καλύτερα.
Στο εργασιακό περιβάλλον τις σημερινές ημέρες, η αίσθηση του κινδύνου είναι ορατή. Είναι σπάνια μια καθαρή, μια αδιαμφισβήτητη βολή από τον εχθρό σου.
Ακόμα και η παρουσία συναδέλφων μερικές φορές εξαγριώνει τους εκφοβιστές γιατί απλά στέκονται εκεί και κοιτάνε άπρακτοι, μπερδεμένοι και αδύναμοι, θύματα και εκείνοι. Όταν και οι δικές τους οι δουλειές είναι σε κίνδυνο, είναι γενναίο και επικίνδυνο και γι’ αυτούς αν διαφωνήσουν. Γι’ αυτό μπορούμε να καταλάβουμε γιατί βλέπουμε φίλους στην δουλειά να πυροβολούν μεταξύ τους
Ως αποτέλεσμα ο Φόβος κυριαρχεί. Ο φόβος όμως μετατρέπεται σε θυμό, και ο θυμός σε βία. Ο Φόβος είναι τοξικός.
Όμως , για να σπάσει ο παραπάνω δεσμός, άλλα και για να μεγιστοποιήσεις τις πιθανότητες της σωματικής και ψυχικής σου επιβίωσης, ο πρώτος που θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον Φόβο και τον Εκφοβιστή στο πεδίο της μάχης είσαι ΕΣΥ.